PARANDJENJE

S'e di pse nuk e ndjej aq te afert

ate bardhesi tronditese

te supit tend te zhveshur

si prej statuje nxjerre...

Nuk e di pse s'e mesova dot

trupin tend te mistershem

akoma te brishte...

akoma vajzeror...

I pafajshem.

I heshtur...

I deshiruar....

As mbasditet e te shtunave te tua nazike

plot fjale , zbavitje e rini naive

nuk i takova ,nuk i shetita dot...

Asgje te cudicme,te fshehte,enigmatike

s' munda te zbuloj tek ty...

Vec te te shoh tek kotesh ne gjumin e paqte

mbeshtjelle me pagjumsine e duarve te mija plot ankth

E pastaj te rizgjohesh si mbrekulli mengjezore

e bukur,

e virgjer,

e ngathet

nen qerpiket e pafajsise se druajtur te heshtjes...

Ti buzeqeshesh e shpenguar castit te fresket

veshur me kuqelim dielli te sapolindur...

dhe te me dhurosh si suvenir

kete ishull ekzotik te jetes tende

qe as vete nuk e ke shkelur ,

qe as vete nuk e di mire...

Besome...

Do te zhytem i teri kaltrsise , kthjelltesise tende

me tutje ishullit, me tutje se dallget

per te zbuluar perlat dhe thesaret e brigjeve te tua

te bardha

te largeta..

te fshehta...

Dhe ndofta atehere dote takoj per here te pare

Dhe ndofta atehere dote te shoh ashtu sic te sheh

Bota...

Dielli..

Hena...

Dhe Zoti...

Lakuriq!

Te zhveshur nga mitet- mistere te kohes...

Pa moshe....

Pa dashuri...

Pa mua...

Vetem!!!