E vesha nje nate mantelin e kalter te fantazise
te ndricem-perle
qe verbonte pa druajtje qiellin e gushtit...
Dhe dola te shetis neper sinoret e ererave,
shtigjeve te henes...
Degjoja melodite e nates te ngjiten
nga thellesite e kohrave
si rreke te fresketa burimesh mali...
Nota te embla shperndanin qiellit
fjalet e arta te nenes sime te ndjere
si nje simfoni permalluese mjellmash...
Shkelqime henore,yjesh te panumurt
i veshen vegimet me heshtjen e argjente
ndersa nje puhize e lehte i mori me vehte
pafundesise se mistershme
duke lene pas hirin e ftohte te harreses...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου