MONOLOG ME VEHTEN

Ne ditet e mija te kerkova

dhe nuk te gjeta kurre asgjekundi

te me mbaje doren kisha nevoje

kur isha ne buze te humneres dhe frikes se kaosit tim...

Ne ditet e mija te kerkova

por nuk e di ku kishe humbur pergjithmone

dhe mbeta i vetem.

Dhe armet i rrembeva e fill i vetem dola

jehones se greminave dhe yjeve te betejes sime...

Vetem fitova mbi mungesen tende te hekurt....

Vetem e kalova ankthin sembues e merzine...

Vetem e pushtova marsin nga pranvera braktisur...

Vetem i rrita trendafilet neper kopshte..

Vetem e asgjesova deshperimin me shtate bresheri ...

Dhe bertita;-”nuk mund te jete padrejtsia

me e paster, me e ndershme se gjaku..!”

Ne ditet kur;

intriga e bastardeve, dora e te urriturve

grushti i armiqve ,besa e miqve...

Me braktisen, me tradhetuan ,

Me grabiten ,me shkaterruan,...

nje here,

dy here,

tre here...

U rrezova dhe mbeta preh i egersise se tyre i vetem..

U rrethova dhe u ndeshkova si keshtjelle i vetmuar...

Barren e dhimbjes,e vuajtjes durova e kalova i vetem...!

Vetem e deshperova njeqind here vdekjen tinzare....

Vetem e kafshova kohen e mbrapshte me dhembet e serte...

Vetem u nisa udhetimit te gjate

si trumpeta e gezuar neper hapsire...

Dhe thashe'-” Me tehun e mprehte te mendjes dote godas

mbi egersine e armikut,

makuterine e te urriturve,

ziline e miqve...djallezine e intrigave...

Dhe u rilinda serisht mbi germadhat e humbjes

U clirova nga nata dhe kthetrat e vdekjes

Dhe fitova mbi boten,fatin,padrejtsine;

nje here,

dy here,

tre here...

Themelova ngadhnjimin tim ne kujtesen e kohes vetem..

Triunfator ne podiumin e nderit u kurorezova vetem...

Dhe trenfidafilet e vdekjes qe enderrova ,i ujita, i rrita....

kurore ja thura qivurit tim....

Fill i vetem...!