RELIEV

 

Erdhe me ne fund Ti nga largesite e universit...

E lodhur ,

e ftohte

tokesore...

Zmeriluar nga mania e ererave

per te zvendesuar statujat...

E palevizshme me gjoks e veshtrim nga deti...

qe tashme do te jete,

peshperima jote

e perjetshme

e pa nderprere...

e gjalle...

qe do te pushtoje horizontet...

Shoh viset e tua dhe tjetersohem

e behem fije bari e brishte

ne relievin tend te begate

qe kujdesesh dite e nate

e pagjume...

Sa kodra te hijshme me peme e portokaj...

Sa dete te kalter plot perla,guacka e korale...

Sa brigje e lumenj plot diell e perrenj...

Sa kopshte meshteknash me arome , zogj e blete...

Dhe nje zemer tendja te shumfishohet

e behet ritem frymemarjeje

qe rreh, jeton ,ndjen e nderron stinet...

Kudo qe shoh shtrihet perpara meje parajsa...

e relievit tend mahnites,jashtetoksor...

si nje komete e ardhur pafundesise ,

qe me gjen e me rrok,

me flet per ty ,

per gjeografine e qiellit tend...

per galaxine e prejardhejs tende....

Universin...!