MEDIOKRITET

Sa egoiste qe jane enderrat!

Nuk te bejne shoqeri,

as mike nuk behen,
lere pastaj per tu dashuruar!
Fiken si qiriu ne ere sapo na shohin !

U tremben njerzve.

Ndofta  jane vrare ne seder,
ndofta  jane plagosur shpirterisht
ngaqe punojne atje poshte
ne minieren e rasteve te humbura.
Kishin sic duket edhe ato
te tjera enderra...!

BRISHTESI

Jashte  nderet vransira e madhe

e rende-plumb

ndersa dritaret  me rroken ne

ne perqafim te mendafshte perdesh, 

shkretetiren e pabesueshme te rruges
zvarris  me njeren dore ne dhomen time
ndersa me tjetren
nje grusht resh mbledh
 ne shpirtin tim ti mbjell.

E KA FAJIN PRANVERA..

Te gjitha vjershat per Pranveren
me  mbeten pergjysem,
  si deshire  e pa plotesuar
A thua ta kete fajin Pranvera 
qe nxiton te vije?!
Apo frymezimi qe vonon te "flase"
Prandaj te gjitha vjershat 
qe per Pranveren  filloj
ne nje stine  Vjeshte  mezi  i perfundoj..

FTOHTESI

Dimer
ftohte
akoma dhe perendite jane strukur
tempujve te ngrohte..
Asnje shpirt neper rruge
vetem nje ton gri-je e vjeter
ngjyros diten
Dridhen udhekryqet,urat dhe qoshet
nga te ftohtet
Shtrengohen e ngjiten 
te ngrohen
pas endacakeve te dehur
qe lemoshat e mbasdites
mbledhin semaforeve...
Dimer
Dy-tre shkalle poshte vehtes
ulet qielli i nenshtruar
nga ekspansioni i acarte...
Lengon deti i murme
nga shkulmet e dallgeve...
Bisha te uritura vetetimash
kafshojne vransiren
e lidhur me kavon e plumte te horizontit...
Dimer
ftohtesi,asgje me teper
ne aksin e qiellit...
Vetem dritare te medhaja,gri
te mbyllura ne heshtje pikelluese
dhe nje shi  i vobeket 
qe s'pushon se lypuri debore...

ZGJMI

Nje cast agimi te parakohshem

gjeta te ngulur

midis gardhit te nates dhe mengjesit

Ngazellimi i shkujdesur i shpendeve

me zgjoi kaq shpejt
dhe dola zbatices  ne erresiren qe tretet..

Kalidhja ime ndrin ne qetesi ngjyrash te zbehta
kopeshti enderron ardhjen e jasemineve te bardhe
nje melodi kitare rrudhos syprinen fluide
si deshmi romantike e endacakve  te nates
horizonti shpaloset ngadale
si shirit i strengur prej basme te lire...

Me harrese te akullt ngjason deti
(i harruar krejt)
Me harrese ngjan pafundsia
(harrese e pafundme)

Nje varke e vetmuar ckurdiset thellsise
dhe lodron e drojtur me largesine
me hapa te ngadalte perqasen format
dhe fillojne te shquhen konturet
ndersa ngjyrat gjallerohen perreth...

Zgjohet nje reme e bardhe
duke fshire syte me lleren e valeve
flatrat perplas nje pullaz mburracak
i hutuar nga drita
frengjite e dritareve pergjojne  sokakut
kthimin e cifteve nga pagjumsia  e nates...
e trembur zgjohet diku nje kembane e vonuar..
(C'mekate!
Besimi duhet te zgjohet me heret se te tjeret..)

Ne mejdan te drites dolen malet
si supe te mpira nga mjergulla
dhe ma kthejne meditimin mbrapsht..
Tashme u zgjuan privacionet dhe caqet u vune.
Une i peshtyre nga bryma shpotitese e nates,

nuk e di se c'enderra e shpresa kerkoj

tek kjo ore-foshnje e vonuar?!

Nxitimthi mbledh veglat e fjaleve,rimave

dhe nisem me diellin mbi supe

te takoj  castin kur gjithesia zgjohet

ne pelenat e mengjezit te kthjellet

qe dote gdhije

Neser.....

TEK KY SHTEG

Tek ky shtegu vetmitar

ku perroi gurgullon

neper gure gjethe t'thata

harabelat po kendojne

I degjoj dhe une tinez
mall'i larget me pushton
per te brishtat ligjerime
si dikur mes kallamishtesh
vashen time duke pritur
qe ne krahe ta perqafoja

I mban mend ti ato udhe
kur te dy enderronim
ne -poete me frymezime
neper netet plot shkelqime
dhe ne qiellin e zi-pus
yj'te bardhe vezullonin

Kur ti puthja pa pushuar
syte moj me dashuri
koken ngrije dalngadale
ashtu si statuj e lashte
dhe per shpirtin e trazuar
drite e paqe ishe ti

Ah,degjo se c'thone zogjte
kur shtegtojne ne fund te vjeshtes
fjale te embla lamtumire
porsi ti mes ledhatimesh
kur me thoshje me afsh plot
"-ty te dua sa kjo jete.."

Zogjte ikin me potere
shiu,dimri vijne ne prag
me trishtim po bien fletet
cdo gje vesh trishtimi,brenga
ndaj rri heshtur krejt pashprese
tek ky shtegu vetmitar...

Rrezimi

Kete rradhe fatkeqsisht u rrezua,

brenda dhe jashte

si keshtjelle prej rere bregut

nga vale sizmike megatonesh

Atje dergjet akoma,

pirgje balte,traresh,pluhuri

te braktisura ne mes te hollit

perballe deres nga ku dola

per te kqyrur katastrofen ….

Cudi!

Kaq e madhe ishte kjo histori?!

Kaq shume eksplozion fshihte brenda?!

Perkundrazi!

E paket,meskine, e pa pjekur duket...

Vetem historite e vogla

shtrydhin

kaq litra deshperim

trishtohen

ne tre metra katrore vetmi

dhe lene pas

meterkube te tere me germadha

vuajtjesh

lotesh

klithmash

lamtumirash...

TI-NJE UDHETIM I TERE..

Me je kaq e panjohur
sa edhe gjymtyret e endrrave
dhe prekja e tyre

Me je kaq e panjohur 
sa edhe "x"-et e derivateve
qe nuk i gjeta dot kurre

Te njoh  pak
 nga nje fotografi jotja
qe me syte e mi
u takua nje  cast

Veshtrimi yt ngjitej
direkut te anijes
si pulbardhe
dhe shalli i kalter valevitej 
si eretregues
drejt kahut te ikjes

Fotografia ne permasa te vogla 
 passaporte
ne gjoks e siper
me e vogel se gjysma
si fragment
qe s'mjaftoi kurre 
per te te njohur..

Keshtu pra, hype ti ne mendimin tim
udhetim i tere...
i larget..
i lodhshem...
i pafundem..