VARGJET...

I shkruajta vargjet mbi reren e lagur...

te etura....

te gjymtuara...

te zhurritura...

preh i dallgeve qe
 i perpijne ne cast...

tu peshperisin ne  mbremje peshqve,lemyshqeve,shpellave ,koraleve

dhimbjet,llahtarat dhe vuajtjet e njerzve...

I shkruajta vargjet mbi damaret e kalter te zemres...
te egra...

te plagosura...

te pergjakura...
dhe kuqeloi endrra si thika ne errsire...

qe kerthizen u preu yjeve

dhe henen ne dysh e ndau si pjeper...
I shkruajta vargjet mbi gjoksin e rrahur...

ererash rrebele ,te mocme  qe perpijne

anije,kontinente,qiej,germadha...

shpirtra te prishur...

dhe nga rete e zymta te deshperimit i pastrojne...

Qe disku i diellit te shfaqet serisht...

Ti si Vjeshte

Bien...ca gjethe ,ca pika shiu

Vjeshten e qendisen ne fustanin tend

Flerton shtatori me gjinjte e pjekur

Era bashke me floket te mori dhe mendte...

Te kuqin e vjeshtes e ndeze ne buze

Vetetijne syte e tu si vjeshta e trete

Vjeshte lakuriqe qe digjesh ngadale

Nga zgavra resh pergjon nje hene e fshehte...

Buzeqesh dhe vjeshte pulson ne zemren tende

A thua ne vjeshte paske lindur keshtu?!

Flokverdhe e hijshme ,nazike ,trupselvi

Me gjoksin dhe puthjet si vjeshte gjithashtu...

Ti hije e kalter rreshqet  neper muzg
Si vals gjethnaje ne vjeshte-melancoli

I jepesh me afsh ne perqafim tetorit

Takim i nje te shtune nentori me shi...

Bien ca gjethe ,ca pika shiu
Netet te veshen ty me petkun vjeshtor
Fryn ere e tetorit ,shtyn rete e shtatorit
Ne e avlli'te nentorit qe te bjen'debore...

ELEGJI

                                            

    (Si lamtumire mikut tim A.B...)

Ti ike larg o miku im i shtrenjte

Pertej reve,deteve,horizonteve te purpurt

Viseve ku banonet shprese-dielli i lashte,

Atje ku tani prehet shpirti yt  i bukur...

                        ****

Nata u rizgjua si neperke e plagosur

dhe  e kafshoi diten ne oren e pare te mengjesit.

U vrane fjalet e ngurta qe lajmeruan gjemen,

fjale qe coptuan buzeve dhimbjen dhe lotet per ty...

Dhimbje qe nuk llogarit shpirtin qe llahtaris i nderur ne ere...

As kohen qe gdhin nje mengjes te trishtuar me mjergull...

as syte qe shohin qiellin te mavijoset,te behet gri...

as britmat e shurdheta horizontit te krrusur ne re pikellimi...

Ngriu qeshja ne buze- ngasherimit te thekshem...

U fik dielli i dimrit si qiriu pas meshes se permotshme...

U mbyllen qerpiket e tu mbi pejzazhet tona te zverdhura.
Tani ndjejme te kaloje siper nesh mjergulla e vetmise...
Vetmi e qarkuar nga imazhet e tua te vdekura...te ftohta...
Vetmi mjerane qe tretet ne lote te hidhur deshperimi...
                            ****

Me ballin e brengosur mbeshtetur mbi mermer,

pergjerojme ne heshtje dhimbjen e re...

dhimbjen cfilitese te rilindjes e te perjetsise...

Sepse nuk eshte vdekja e nje nate ajo qe dote na mposhte...

Sepse Ti jeton,ekziston mbi kodren buze detit me pulbardha...

i hijshem ,krenar ne moshen e stines se ngrohte te ererave...

qe te rrisin dhe te lajne ujvarave me ylbere te mahnitshme..

qe te veshin dhe te nanurisin me ballada,kenge dhe dashuri...

Ashtu sic te vesh nga larg shpresa jone ,me diell dhe fjale poetesh...

Sepse ekziston diku nje lugine e blerte si parajsa

nga buzeqeshja jote e deri atje tej tek dielli ...

qe premton dhe shpreson se dote takohemi nje dite ...

atje lart tek portat e diellit..

udhes se kalter te yjeve..nje stacion perpara vdekjes...!

                            ****

Jo!

Nuk eshte vdekja ajo qe duhet te ndeshemi per ta mposhtur.

Nuk eshte ankthi dhe frika qe na kanoset neteve...

por nje pikiez e vogel shiu vjeshtor

qe shuan mallin dhe largesite e  zhurritura...

nje ndjenje e mjergullt pasigurie qe na mallengjen...

si deti...si kodrat..-"si vajzat qe i deshem dhe ato qe na duan..."

si aroma e kendshme  e jaseminve

ne kopshtet e femijris' sone jetime....

si era e shijshme e dheut ne shpirtrat tane qe largohen e largohen...

si melodia e kthjellet brenda nesh qe ndizet e behet flake...

flake qe ndricon rrugen tende drejt perjetsise per tek dielli....

dhe hirin e endrrave shperndan pafundsise se galaxive...
                              ****

Po!

Ti ekziston....

jeton akoma...!!!

Hero i pavdekshem viseve ku dikur banonte dielli..

Edhe pse duart tona u ndane ne nje stine vjeshte gjith' prapesi...

Edhe pse nuk rrjedh me gjaku yne ne damaret e endrrave te tua...

Eshte ajri i lagesht i vjeshtes qe na mban akoma zgjuar...
Eshte ora fatale  e ndarjes nga lotet dhe nga vuajtja...

Eshte mbeshtetja e trishtuar e brrylit mbi kujtimet...

qe dalin kur nata shkon te na ndaje nga drita...nga vegimet...

Pas katrorit te dritares qe veshtron drejt pikellimit...

Qe nuk veshtron askund....

Sepse u be kjo vjershe-elegji,varg pas vargu...

si epitaf nderimi-lamtumire siper teje...

paralel me shiun...

me fjalet dhe heshtjen...

Vargje jo te zakonshem ...

por nga ato qe te flasin drejt e ne zemer...vetem per Ty ...

I  paharruari Miku im!!!

SHETITJE

Perdore me mori nje shetitje vetmitare
kete mengjez te kthjellet pranvere
me shpuri tutje sokakeve te celura marsiane.
Supit pergjon e druajtur nje puhize endacake
qe ma perkedhel butesisht gjirin
me gishtat e lagesht te freskise mikluese...
Flert i vjeter...dashuri maturantesh
ftohur  ne dimrin e acarte te harreses...
Eci zeulet midis statujave ,vitrinave  dhe kopshteve
te hutuara nga feshferima gjethesh...fije bari...
dhe befas rashe ne gjurmet e nje rreze dielli
qe po kreh me zell nje tufe  te thinjur kujtimesh
nga shetitjet e dikurshme te kohes romantike...
Ndalem pak perballe vitrines ovale te se kaluares,
aty ku nderroheshin oret me stinet...
ku zhdukesha neteve  me
 nje dashnore ilegale
gushes perqafuar...
-Te kujtohet kjo peme  ne pezulin e yjeve
ku me endrra ,deshira e passione te egra
gdhendem ne trung emrat tane krenare
dhe rratheve te viteve
mbeti pergjithmone e blerte dashuria?!
Te kujtohet ky monopat i dehur agimeve te mjergullt
Me shkelqim lulkuqesh,me diell,me  heshtje,me lakuriqesi ngjyrash...
ku qeshjet tona te mprehta thyenin xhamet e brymeta te mengjesit
dhe syrin i shkelnim me djallezi  muzgut?!
Te kujtohet kjo kaltersi e pafundme
 qe shtruam ne shkallet e blerta te marsit
per tu prehur e shplodhur ne mesnate dashuria?!
Te kujtohet
kjo statuje e ftohte-mermer qe akoma lexon ne preher
librin e shenjte te rinise se perjetshme...
Tashme te rrudhur ,te mplakur,te cjerre
 nga thonjte e zverdhur te kohes?!
Te kujtohet  kjo ore e stepur pergjithmone
 ne castin e arte te perqafimit tone...
Tashme  e  thyer,e ndryshkur,e ckurdisur
nga dora hajdute e ererave pagane?!
Te kujtohet?!
Nje shetitje vetmitare me shoqeron miqesisht
rruges me bredha ku menje vajze sykalter u putha shpesh
viteve  te shpenguara te pafajsise
qe me nje rreze dielli ne floke,
cuditerisht u zgjua sot  nga gjumi letragjik i harreses...
Te kujtohet?!

THE DAY...

 I Varur nga theket  e dites qe po gdhin....

nen qiellin hutaq  qe prehet djepit te gjumit...

rob' i flakes qe digjet

duke shkruar inicialet e saj ne erresire...

gogesij e shtriqem

ne carcafet e nje bote tjeter...

te pergjumur....qerpikembyllur...

me afer drites,

me afer tingujve,

buze freskise

me nje pranvere te kalter ne gjoks...

Keshtu lind se bashku me diellin si  nje qenie e blerte

qe pushton diten dhe e mbush pyllin tim te begate

me driten e besimit,

me  mbrekulline e imazheve,

me rrekete e deshirave

te nje jete qe rilind ne tjeter jete...

Shoh buzeqeshjen  qe shkruan dielli

ne fytyren e vesuar t e mengjesit...

Shoh  duart e flladit qe rend te  perqafoje

 relievin e mjergullt te  luginave gjelberoshe.

dhe mbeshtillem i teri me pelhuren e perhime te reve

qe e gris ne cast me thonjte e mprehte

nje pellembe qielli e paster...

Strukem nen hijen e pemes se dites

me aksin e diellit ne gjoks...

te degjoj ritmin e zemres se tokes

 qe gulcon nga hallet e kohes...

Nderem si juge e ngrohte

ishujve lakuriq te arqipelagut

kumbisur mbi berrylat melancolike te kujtimeve

ne pezulin e nje dritareje te kalter bregdeti te lashte

me  dallge e klithma pulbardhash...

te ndjej  ne shpirt

zhurmen e valeve.

ngjyrat magjike qe lyejne

buzet.

syte,

kurmin e virgjer te dites se perjetshme...

dhe oret qe qendisin Majin ne duart e mija

te mpira nga endrrat

si shigjeta majemprehta

qe shqyejne zemren e mengjesit te kthjellet,

per tu sjelle njerzve dhe statujave...

DIELLIN flakerues te  shpreses....!!!

CHARLES BRIDGE

                       (About  Yanna in Praga)


Sonte nuk po fle.
Po lexoj Kunderen...!
Jam shtrire ne shpine mbi shilarsin e mungeses tende
dhe naten po ndihmoj te zgjatet e zgjatet
si filli i murme i nostalgjise sime ...
Me sy perpiqem te deboj ndonje yll' a hene  klandestine
qe shkeli tinezisht katrorin e nates
per te ndricuar fotografine tende...
skutave te ndonje kujtimi ku rastesisht kalove dikur...
Sonte nuk po fle.
Po lexoj Volkerin...!
U njehesova me naten pa kushte ,
u bera erresire pus
pagjumesi zevzeke e paqete si asket endacak
i kerrusur nga heshtja e largesise cfilitese...
mbi fjale ,motive  e vargje balladash te vjetra...
Sonte  e debova driten nga netet e mija...
Po dergjem ne terr i pllakosur nga germadhat e brektisjes ...
Si cati e rrenuar me rendon ne gjoks fotografia jote
imazh lakuriq i lare ne puhizen e  gushtit zeshkan...
Me djeg ne fytyre si sapun pluhuri i frymemarrjes tende
afsh i nxehte passioni vajzeror te pamesuar...
Vesheve me  me ushton akoma renkimi i zgjatur i zerit  eksitues
qe harkohej mbi dallge  dhe pllaquritej ne breg...
Syte u verbuan ne copezat e thyera  nga mirazhi yt i qelqte
qe i preu pa meshire,i gjymtoi , i gjakosi
puthjet e lamtumires tone ate nate
tek harqet e gurta te Charles bridge ne Prage...
Sonte te fle...e pamundur...
Nate e pa gjume...
Kumbisur mbi rrenoja kujtimesh qe dhembin...
Po lexoj Kafken!

PRILLI

Prilli ...

Ky kopeshtar harrakat

tinez kerceu dje ne mengjez

kangjellat e kopshtit tim

dhe cuditerisht si me magji celen njeheresh

trendafilet,mellagat,karafilet,tulipanet...

Pranvera...

Kjo vashe e druajtur fshati

lyer me kuqelim e arome dielli

Fshehur nen petale te kuqe,te verdha

qeshi e gezuar dhe zeulet me peshperiti;
-”Erdha...!”

KALERIM NEPER RE..

Kaleron neper re

Nje ylber ku u zhvesh vajza e embel...

nje buqete ditesh te kthjellta pas renies se shiut...

Dhe une

qe germova neteve per te nxjerre kthjelltesine

me liren e arte te diellit ne kerthizen e mengjezit...!

QERSHITE

Ne mes te qershive,

ne mes te manaferrave

fshihen

te fresketat,te emblat,te druajturat

buzet e tua...

Kulprave te serte ,

shelgjeve flokgjate qe pikojne diell

kacavirren

te blertat ,

te brishtat,

te lashtat endrrat e tua...

Nga sythet e endrrave te tua vajzerore,

buisin kenge qe jehojne

dhe humbasin degeve si bulza vese ...

vegjetojne deshira,instikte e passione

qe pervelohen e fshehin

misteret e nxehta- te Qershorit...

Mistere te flakta -kuqelim epshor i buzeve te tua

si dy kokrra te pjekura qershie,

si musht' i embel manaferrash...

akoma te dlira,

te pa mesuara,

te pa puthura,

te pa mekate...

Akoma...!

RELIEV

 

Erdhe me ne fund Ti nga largesite e universit...

E lodhur ,

e ftohte

tokesore...

Zmeriluar nga mania e ererave

per te zvendesuar statujat...

E palevizshme me gjoks e veshtrim nga deti...

qe tashme do te jete,

peshperima jote

e perjetshme

e pa nderprere...

e gjalle...

qe do te pushtoje horizontet...

Shoh viset e tua dhe tjetersohem

e behem fije bari e brishte

ne relievin tend te begate

qe kujdesesh dite e nate

e pagjume...

Sa kodra te hijshme me peme e portokaj...

Sa dete te kalter plot perla,guacka e korale...

Sa brigje e lumenj plot diell e perrenj...

Sa kopshte meshteknash me arome , zogj e blete...

Dhe nje zemer tendja te shumfishohet

e behet ritem frymemarjeje

qe rreh, jeton ,ndjen e nderron stinet...

Kudo qe shoh shtrihet perpara meje parajsa...

e relievit tend mahnites,jashtetoksor...

si nje komete e ardhur pafundesise ,

qe me gjen e me rrok,

me flet per ty ,

per gjeografine e qiellit tend...

per galaxine e prejardhejs tende....

Universin...!

PUTHJET...

Te gjitha puthjet

qe japim...

qe marrim...

kane fare pak shanse te jene

te perjetshme...

Me shume kane mundesi te jene te fundit

e nje ndarjeje,

e nje udhetimi,

e nje lamtumire...

Por edhe te fundit sikur te jene

perseri ato puthje dote quhen...

Te pakten per sa kohe

qe doti adoptoje kujtesa nga njera ane,

dhe harresa e shurdhet nga ana tjeter....

Seicila duke i quajtur te sajat...

(puthje qe kujtohen)

(puthje qe harrohen....)

Pa e fituar asnjera pronesine mbi ato...

Te gjitha puthjet

qe japim...

qe marrim...

mbartin me vehte rrezikun e madh

qe te jene te fundit...

e nje dashurie,

e nje miqesie,

e nje jete te tere...

Sepse te perjeteshme jane vetem ato te puthura

qe su dhane kurre....!!

MENGJEZ

U zura keq me atmosferen,

pothuaj e shqyeva fare

dhe e gjakosa kete mengjes

Tani me vargje pendese

pjeset e grisura

perpiqem te bashkoj.

Dhe ndonje cope qe teproi

me vehte do ta marr,

qe histori te trishtuara

te mbeshtjell me te.

Harrova nje cast dhe i lashe te gjitha diku

mbi supet e nje statuje

per te rendur mbrapa

muzikanteve endacake-boheme

qe opereta gazmore luajne

me akuarelen e zerave.

Ata-trovadure te piazzes

qe nderim , simpati dhe besim u kam...

Ku i dihet ,

ndofta kenget e shpirtit tim

dote te bashkohen me repertorin e tyre

ndonje mengjez te pergjakur si ky

mbi ate skene te magjishme,te zbrazet,

te famshme....

Ne “La scala” te Milanos...

MONOLOG ME VEHTEN

Ne ditet e mija te kerkova

dhe nuk te gjeta kurre asgjekundi

te me mbaje doren kisha nevoje

kur isha ne buze te humneres dhe frikes se kaosit tim...

Ne ditet e mija te kerkova

por nuk e di ku kishe humbur pergjithmone

dhe mbeta i vetem.

Dhe armet i rrembeva e fill i vetem dola

jehones se greminave dhe yjeve te betejes sime...

Vetem fitova mbi mungesen tende te hekurt....

Vetem e kalova ankthin sembues e merzine...

Vetem e pushtova marsin nga pranvera braktisur...

Vetem i rrita trendafilet neper kopshte..

Vetem e asgjesova deshperimin me shtate bresheri ...

Dhe bertita;-”nuk mund te jete padrejtsia

me e paster, me e ndershme se gjaku..!”

Ne ditet kur;

intriga e bastardeve, dora e te urriturve

grushti i armiqve ,besa e miqve...

Me braktisen, me tradhetuan ,

Me grabiten ,me shkaterruan,...

nje here,

dy here,

tre here...

U rrezova dhe mbeta preh i egersise se tyre i vetem..

U rrethova dhe u ndeshkova si keshtjelle i vetmuar...

Barren e dhimbjes,e vuajtjes durova e kalova i vetem...!

Vetem e deshperova njeqind here vdekjen tinzare....

Vetem e kafshova kohen e mbrapshte me dhembet e serte...

Vetem u nisa udhetimit te gjate

si trumpeta e gezuar neper hapsire...

Dhe thashe'-” Me tehun e mprehte te mendjes dote godas

mbi egersine e armikut,

makuterine e te urriturve,

ziline e miqve...djallezine e intrigave...

Dhe u rilinda serisht mbi germadhat e humbjes

U clirova nga nata dhe kthetrat e vdekjes

Dhe fitova mbi boten,fatin,padrejtsine;

nje here,

dy here,

tre here...

Themelova ngadhnjimin tim ne kujtesen e kohes vetem..

Triunfator ne podiumin e nderit u kurorezova vetem...

Dhe trenfidafilet e vdekjes qe enderrova ,i ujita, i rrita....

kurore ja thura qivurit tim....

Fill i vetem...!

ATMOSFERE

Oreve monotone u harrova ne te ngrysur...

Me pemen e kujtimeve lartesuar

perbri zemres,perballe detit...

qe te kumbis ne te melancoline time

mysafire e pa ftuar e nates...

Eci neper kaosin e shkrete te heshtjes

dhe nder mbi pellembet e nates nje qiell te paster

endrrash,shpresash,deshirash te ndritshme

qe te mundem te fluturoj drejt nje bregu te lumtur

ku shpirti te gjej prehje ne paqe perdelluese....

Duke kerkuar ,oreve monotone neper muzg,

Te zbulova perseri , mirazh i turbullt -embleme deti

te heshtur,

te lodhur ,

te deshperuar...

Rrahur e munduar nga erera rrebele stuhish...

Me fjale te shqyera ,te palidhura,te shurdheta,

qe degjoheshin si vajtim i zgjatur valesh mjerane...

Mbi shkembin e thepisur-murane e gerryer dhunshem

nga harresa makabre e varrit tim te virgjer....!

MEDALION

Papritur u bera medalion-kujtim dhimbjeje

I rende...

I heshtur...

I ergjente...

Varur ne zinxhirin e mallit tend

te qullur nga ngasherimi i pritjes prej Penelope...

I strukur ne ullukun e ngushte te gjinjve te tu …

Fle si mungese e urryer ne gjysemerrsire

I rrethuar nga pejzazhet e vdekura te fjaleve,te misterit...

Fytyre-enigme e pakuptueshme ,magjepsese si mekati

qe shkretoi si zjarri pyllin e shpresave te tua...

Embleme – trishtimi ,pritjeje si statuje krahethyer besimi

qe kerkon pendese ne heshtjen e lagur te syve te tu...

Ah!

Mos u thyej...!

Mos me harro...!

Diademe- heneze shetit qiellit te vjeshtes sime...

Se nje dite dota kepus zinxhirin e metalte te zemres tende

per tu bere diell pranvere

ne psheretimat dhe lotet ....

e Marseve te tua....!!!

PARANDJENJE

S'e di pse nuk e ndjej aq te afert

ate bardhesi tronditese

te supit tend te zhveshur

si prej statuje nxjerre...

Nuk e di pse s'e mesova dot

trupin tend te mistershem

akoma te brishte...

akoma vajzeror...

I pafajshem.

I heshtur...

I deshiruar....

As mbasditet e te shtunave te tua nazike

plot fjale , zbavitje e rini naive

nuk i takova ,nuk i shetita dot...

Asgje te cudicme,te fshehte,enigmatike

s' munda te zbuloj tek ty...

Vec te te shoh tek kotesh ne gjumin e paqte

mbeshtjelle me pagjumsine e duarve te mija plot ankth

E pastaj te rizgjohesh si mbrekulli mengjezore

e bukur,

e virgjer,

e ngathet

nen qerpiket e pafajsise se druajtur te heshtjes...

Ti buzeqeshesh e shpenguar castit te fresket

veshur me kuqelim dielli te sapolindur...

dhe te me dhurosh si suvenir

kete ishull ekzotik te jetes tende

qe as vete nuk e ke shkelur ,

qe as vete nuk e di mire...

Besome...

Do te zhytem i teri kaltrsise , kthjelltesise tende

me tutje ishullit, me tutje se dallget

per te zbuluar perlat dhe thesaret e brigjeve te tua

te bardha

te largeta..

te fshehta...

Dhe ndofta atehere dote takoj per here te pare

Dhe ndofta atehere dote te shoh ashtu sic te sheh

Bota...

Dielli..

Hena...

Dhe Zoti...

Lakuriq!

Te zhveshur nga mitet- mistere te kohes...

Pa moshe....

Pa dashuri...

Pa mua...

Vetem!!!

PRELUD VETMIE

Vetmia ka zerin e saj...

Me tjeter ze te therret ty

dhe me tjeter me fton mua...

Eshte si nje muzike e pa degjuar ndonjehere,

veshur me fjale memece te cudicme,

me pauza te shpeshta...

si perkujtimoret,si requiem...

si perrenj,endrra,

si meshire,tmerr e fanitjet...

Te gjitha kane dicka nga kujtimet,nga pritja,

Ashtu sic e vizaton fluturimi

i nje pulbardhe naten,

midis dy kaltersive...

Kaltersise se qiellit,

dhe kaltersise se detit...

Udheton keshtu pra mendja

viseve te largeta te horizonteve ,

pa e luajtur aspak trupin nga poltrona...