Me kot trishtohesh
buze muzgut te se shtunes.
Poshte kembeve te tua
kalonin yjet si kope peshqish
ne blu-ne e thelle me gjysem hene...
Me kot zgjohesh heret e zemeruar
mengjesit te vrejtur te se djeles
me fytyren e pergjumur
ne piken me te vranet se vete vransira...
Siper teje vesonin miliona therrime te arta dielli
te shndritshme si shi meteoresh...
E dashur qetesohu;
Tani te dua dyfish.
Te dashuroj ne dy permasa;
Si figure etruske
mistike,
e veshtire....
Si shenje ogurmire- peshku
te shndritshem ,
te lemuar,
si dashuria,
shtegeton udhes per tek une,
e shpejte,
nervoze,
e bukur,
me nje vale deti
ne fustanin e larme,
me ruaza te kaltra-topaz
te via “Santa Klara”rreth gushes...
Fytyre ujore-idhull
e prure si drite ylli
qe humbi nder shekuj...
Sa here degjoj ujrat qe rrjedhin
te kuptoj,
te ndjej
te imagjinoj,
pa cka se ti nuk e di....
Pas flokeve -ujvare
te lidhur gershet
me rrekete e kujtimeve,
shoh trupin tend te brishte
lugine e pafundme hiresh te pa shkelura...
Prek me gishtrinj gjinjte e tu te persosur
qe dridhen si bistake rrushi
te pjekur nga mushti i diellit...
dhe puthje pas puthje pershkoj
i mbrekulluar pafundesine e relievit tend,
brigjet e tua te ekzaltuara nga drita,
lumenjte e tu te rrembyera nga epshi,
pyjet e tu te virgjer,te hazdisura
nga ngazellimi e kenaqsia...
deri sa mberrita tek ky shteg buzesh,
mbi kete kurbe buzeqeshje-orgazme
si regetime, si britme
per te te thene;
“_Sei bella come una rosa notturno
nell cielo di sogni miei ....”
