Une nuk bera asgje te tepert
Thjesht te mora
ashtu sic more ti te kaltren e qeshur nga detet,
kuqelimin e purpurt nga horizontet,
blerimin e lagesht nga luginat...
Te pashe e te rrembeva tek ajo dritherime valesh
qe i kthente fjalet mbrapsht
dhe i shtynte bregut si pina te hapura te zbrazeta...
Te mora si bashkudhetare stuhish,vetetimave,frikes dhe instiktit..
Prandaj sa here qe ditet i deboj mengjeseve
duke shtrenguar dhembet dhe zemren deri ne dhimbje,
Ti iken, humbet duke ngadhenjyer mbi pranine tende,
Dhe me le ne krahet e nje vetmie te mjergullt,te thekshme,
nje lumturie te heshtur, te shqetesuar, te paspjegueshme...
Hiperbolikisht te mistershme...
Megjithse
une nuk bera asgje me teper,
se ajo qe gjeta dhe imitova nga Ty...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου