BABAIT

Baba!
Si tu shtuan thinjat
nga hallet e medha
shtigjeve te jetes 
ku rruga te ra
te brente shqetsimi
asnjehere s'tu nda..

Dikur majemaleve
te nisen femije
jetim ,te vetmuar
me nje tufe bageti


Rrugetoje pa fund
me krraben ne dore
livadheve te blerta
a lugines me debore


U ftove stuhive
u ngrohe ne zjarre
ngushellim te mbet' ne gji
vec  cyla dyjare


Ah sa mire e qaje
ate te bekuar
kur dhente vene ne shtrunge
a per uje ne krua


Pa mblidheshin rreth teje 
gjithe zogjte e malit
dhent' heshtur degjonin
si te prekura prej mallit


Keshtu i ngrysje netet
ne pllaje a ne pyll
shpirti yt kendonte 
me magjiken cyle..


Rrodhi kjo kenge viteve 
e  shtruar  si lume
jehonen e saj 
sot degjoj dhe une


E degjoj permallshem
dhe veshtroj nga ty
shoh thinjat qe t'japin
kaq fisnikeri


Shoh ballin e rrudhur
mbushur plot kujtime
per vitet qe mbeten 
neper ligjerime


Se neteve te kthjellta 
kur malet veshtron
humbet ne mendime
nje mall te mundon


Eshte malli i larget
per tufen,per stanin
per cylen dyjare
qe sillte beharin

Behari  qe vinte
mbushur trendeline
dhe aroma e malit
ta gyfonte gjine


Sec te  ndiqte nga pas
shelegia manare
shtigjeve ti bridhje
ne njeqind behare


Dhe shtigjeve mbeten 
plot kenge,melodi
si gjurme feminije 
qe rrefejne per ty


Ndaj mos u trishto
per ditet qe vijne
se vitet qe shkuan 
ne kujtime rrine


Here-here ato zgjohen
dhe ta shtojne malle
atehere neper muzgje 
ti rend,rend mbi kale...

Keshtu plakesh ngadale
ti i miri baba
dhe thinjat te shtohen
nga hallet e medha


Ndaj kur shikoj henen
qe ndrin permbi stan
ne fletore shkruaj
vargje per cobane


Se i madh eshte malli
si deti fund s'ka
ndaj thinjat fisnike
te zbardhen  BABA!